Nog steeds zijn we in het gros van verandertrajecten niet in staat aan te sluiten bij het natuurlijk verandergedrag van medewerkers (en managers). We creëren zelf de weerstand in verandertrajecten door de manier waarop we ze ontwerpen en inzetten. Ondertussen blijven we bedrijfsmatige ontwikkeling scheiden van cultuurontwikkeling, zoeken de magie van verandering op het niveau van de directie en veronachtzamen daarmee het belang van de dagelijkse werkzaamheden.

Maar vanwaar deze hardnekkigheid? We voelen dat het niet werkt, er is bergen aan internationaal onderzoek wat laat zien waarom het niet werkt maar toch stappen we iedere keer toch weer in dezelfde trein. Is het omdat organisaties het van ons vragen of zitten we zelf vast in onze eigen grote veranderparadigma? Een gefixeerd beeld over veranderen wat zich vanaf de jaren 70 van de vorige eeuw vanaf Kotter, Kolb en mckinsey amper heeft veranderd?

Sven Gall laat ons zien dat geld een slechte motivator is, kweken van begrip leidt zelden tot verandering, veranderen vooral emotie is, keúzes nooit rationeel zijn en verandering het snelste gaat in kleine stappen. Over de spreker: MIT | Master Organizational Change Management | zelfstandig organisatie adviseur
Houdt zich al meer dan een decennium bezig met het modelleren van verandering in voornamelijk commerciële bedrijven. De laatste jaren bezig met het ontwerpen van integrale functionele en sociaal-interpretatieve verandertrajecten waarin de dagelijkse werkzaamheden van medewerkers de basis is voor gedragsverandering en daarmee voor geslaagde verandertrajecten.