Zo vrij als een vogel…zo omschrijf je het positieve gevoel als je kunt doen en laten wat je wilt. Dat gevoel heeft mij altijd onweerstaanbaar getrokken. Mijn hele leven kenmerkt zich door een zoektocht naar vrijheid. Rond mijn 18e trok ik rebels zonder diploma de wereld in. In 1995 startte ik mijn onderneming Knoworries, zodat ik geen baas meer boven mij had. En in 2010 kocht ik een zelfgebouwd tweepersoons vliegtuig, waarmee ik zigzaggend en couchsurfend door Europa trok. Voor mij geen structuur en kaders, hoe minder regels hoe liever!

Toch blijkt dat niet altijd waar: Met bestemming Noordkaap, koos ik op een mooie dag in Zweden het blauwe luchtruim. Maar eenmaal boven de fjorden zakte het weer in. Met moeite bereikte ik over de ijskoude wateren mijn landingsbaan. Ik was moe, had m’n handen vol aan m’n vliegtuig, kende de plek niet waar ik moest landen. Hoe fijn was het op dat moment dat ik me kon overgeven aan de regels en richtlijnen waar ik me aan moest houden om te kunnen landen. Eindelijk weer veilig op de grond kwam ik tot inzicht dat zélfs ik wel eens baat heb bij regels en kaders.

Regels zijn onmisbaar in het luchtruim, als vlieger weet ik dat, begrijp ik het én heb ik ze zelf ook nodig. Toch waren er momenten dat ik ze wilde doorbreken omdat het me een prachtige foto op zou leveren: Bepaalde delen van het luchtruim mag je alleen in met toestemming van de verkeersleider zoals de cirkel van 10 km rondom Schiphol.  Maar na een keer of tien braaf toestemming vragen, dacht ik dat ik wel zonder toestemming een keertje net over het randje van de Schiphol-grens een foto kon maken. Prompt werd ik een week later gebeld door Schiphol, ja ik was in overtreding en ze hadden me ter plekke een boete kunnen geven. Maar in plaats daarvan ontving ik een uitnodiging om naar het luchtverkeersleidingscentrum te komen om voorgelicht te worden over wat mijn illegale actie oproept. Een live-lesje over drukte, risico’s en alertheid van de luchtverkeersleiding met muffins en bagels bij de koffie. Dit was een veel effectievere manier om de regels te handhaven dan een boete ooit zou zijn geweest.

En gelukkig is er zelfs in het vliegverkeer soms onverwachts ruimte om regels aan de kant te schuiven. Toen Schiphol door de corona-lockdown verlaten was mocht ik doen alsof ik ging  landen op de grote startbaan. De foto’s die ik toen maakte van alle gestalde KLM-vliegtuigen gingen viral.

Zo vrij als een vogel maar wel met de nodige regels en ook met de nodige ruimte. Zo werkt het voor mij als vlieger maar ook zonder vliegtuig. Ik hoop jullie te laten zien hoe je creatief kunt zijn met regels.

 

Na 15 jaar hard werken aan zijn IT bedrijf Knoworries, ontsloeg Jeroen Komen (1968) zichzelf. Allereerst met het idee een volgend innovatief bedrijf te starten, maar mede door het begin van de financiële crisis kwam dat er niet echt van. In plaats daarvan ontdekt hij dat hij – zelfs met een eigen vliegtuigje – zo zuinig kan leven dat hij misschien wel nooit meer hoeft te werken. Natuurlijk hielp het dat hij zijn buffer kon aanvullen door de verkoop van zijn bedrijf in 2014. De rust die hem dat opleverde, leidde tot zijn boek Ik kan vliegen. Daarin bundelde hij zijn avonturen, prachtige luchtfoto’s en nieuwe inzichten.

Nu geeft hij regelmatig lezingen over zijn avonturen. Maar steeds vaker blijkt, dat zijn publiek vooral wil weten hoe het hem gelukt is al rond zijn veertigste te stoppen met hard werken. Dan komt het onderwerp al snel op tevreden zijn, ontspullen, niet verkwisten, duurzaamheid en keuzes maken. Thema’s waar ondertussen een groot deel van de maatschappij mee worstelt.